Het is voor elk project de grote uitdaging: Hoe ga je om met de tijd van de klok?
In het onderwijsveld niet bepaald een onbesproken of verborgen onderwerp. Sterker nog, het is vrijwel dagelijks een thema dat overwonnen moet worden. De waan van de dag sluipt er niet alleen in, maar grijpt je bij de lurven en zwaait je door de dag. Tot je je ’s avonds verbaasd afvraagt wat je nou werkelijk gedaan hebt. Er is niets van je lijstje afgevinkt, de ELO wacht nog en ook de werkbladen die al gekopieerd hadden moeten zijn voor de volgende dag, liggen nog te wachten op het bureau. Wat je wèl gedaan hebt, schuif je als een niemendalletje opzij. Want, als het immers niet op de takenlijst stond, telt het niet.
Althans, als het aan de buitenwereld ligt. Die spreekt je alleen aan op de zaken van je lijstje. Andere handelingen, momenten, gesprekken en situaties die je allemaal getrotseerd en opgelost hebt deze dag, vallen buiten hun gezichtsveld. Of erger nog, ze zien het wel maar wuiven ze weg. Je hebt niet gedaan wat moest. Wat ‘afgesproken’ was. Herkenbaar? Vast. En ook wij waren bijna in deze valkuil getrapt. Op onze takenlijst staat al een jaar maar één ding: Een onderwijseditie schrijven aansluitend bij de visie van ‘Nooit Af‘ en ‘Easycratie‘. Het is een heerlijke taak. Wel een beetje veel werk, maar heerlijk.
Onverwacht besloten we opeens om in juli 2017 alvast voorproefjes te maken van het boek. ‘Amuse boekjes‘ noemde we die. We schreven in augustus 5.000 woorden, deden er een kaftje om, drukten er 50.000, maakten een website (deze) met een invulformuliertje. En waren klaar. Natuurlijk moesten de boekjes ook verstuurd worden. En vonden we het een aardig idee als dat proces door zou kunnen lopen. Dus vroegen we Lotte (die u niet kent) om ons te helpen.
Een andere onverwachte wending daarna was onze beslissing om het contract met uitgeverij ‘Business Contact’ niet te tekenen. Waarna we natuurlijk even moesten bedenken wat dan wel. Maar ook dat was snel klaar: Martijn begon gewoon zijn eigen uitgeverij. Pixie Creations. We weten niet of u al eens een uitgeverij bent begonnen? Nou, dat is dus èn heel leuk èn veel werk. Hier waren we (eigenlijk vooral Martijn) wel een tijdje zoet mee.
Voor de oplettende lezer: Deze dingen regelden uiteraard niet vanzelf ook even de betaling van onze woon- en leefkosten. Nagenoeg nul euro verdienden we hiermee. Dus moesten we tussendoor ook andere leuke dingen doen waar we wel geld voor kregen (o.a. lezingen, adviesgesprekken, proces- en sessie begeleidingen).
Ondertussen typten we vlijtig door en deden onderzoek naar de thema’s die we in het boek ter sprake stellen. Precies zoals de enige taak op ons takenlijstje ons voorschreef.
Maar het zal u vast niet verrassen; in februari overviel ons een volgende leuke, maar onverwachte wending. Het Schoolleidersregister VO ging op werkbezoek naar Schotland en vroeg of ze onze amuseboekjes mee mocht. Deze kans lieten we natuurlijk niet aan ons voorbij gaan! Annette vertaalde en herschreef het boekje, we gingen opnieuw naar de designer en de drukker en binnen een maand lagen er 2.000 ‘Appetizers’ van ‘Never Ending Education‘.
Onverwachte wendingen zijn de kers op je taart. Behalve als je je beperkt tot de takenlijst. Dan zijn er geen kersen. Dan gaan al die bijzondere, easycratische ingevingen en avonturen aan je neus voorbij. Waar lag dan onze valkuil? Bij de deadline. Doordat de buitenwereld vroeg wanneer het boek klaar zou zijn (logische vraag!) en wij van te voren ook nog niet wisten welke avonturen ons allemaal te wachten stonden, hadden we een deadline bedacht die ons best redelijk leek. Als in: Nu ongeveer.
Maar nu is het nu. En ons boek is voor 75% klaar. Dat is, gezien de huidige inhoud, nog best snel. Aan onze productiesnelheid ligt het niet. Aan onze takenlijst ligt het wel. Want al die dingen die we in de tussentijd deden – een amuse schrijven, een amuse vertalen, een uitgeverij beginnen – die hadden we nooít kunnen voorspellen, maar maken ons boek sowieso straks een beter boek, dan wanneer het allemaal niet gebeurd was.
Takenlijstjes kun je dus beter achteraf maken. Zodat alles, dat je onderweg tegen bent gekomen, er nog even bij op kan. Je weet van tevoren toch nooit hoe het loopt. Als je maar geniet. Scheelt ook in werkdruk trouwens. Het spijt ons dat we dit grootse inzicht pas halverwege dit schrijfproces opdeden. Wij weten ook niet alles gelukkig.
Note: ‘Nooit Af in het Onderwijs’ is voor 75% af. Er zijn inmiddels 2000 boeken voorverkocht. We werken hard door. En volgen de onverwachte wendingen die we tegenkomen. We houden u op de hoogte en zien ons boek (zo snel mogelijk hoor) zonnig tegemoet!
nooitafinhetonderwijs.nl 